Rys historyczny
Zanim wybudowano kaplicę na wzgórzu, stał tam krzyż. Jej budowę rozpoczęto z inicjatywy proboszcza cystersa Abundusa Heinzla i kapelana Alexiusa Wiesnera. 7 sierpnia 1735 roku opat Benedykt Seidel wmurował kamień węgielny. Poświecenie kaplicy miało miejsce 25 lipca 1736 roku[1]. Dnia następnego odbyła się uroczysta msza z udziałem opata. Odtąd wzgórze nazywano wzgórzem św. Anny (Annaberg), a budowla pełniła funkcję kaplicy brackiej miejscowego Bractwa św. Anny. Do kaplicy prowadzi aleja lipowa. Przed kaplicą znajduje się rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem i obelisk. Kaplica została wybudowana przez Józefa Antoniego Jentscha, który urodził się w dobrach klasztoru krzeszowskiego, w Jawiszowie. Naukę pobierał przypuszczalnie w warsztacie klasztornego budowniczego Marcina Urbana w Krzeszowie. Od 1728 roku pełnił funkcję oficjalnego budowniczego klasztoru. Budowla wzniesiona jest na rzucie kwadratu o ściętych narożach wewnętrznych, z dostawionymi na osi apsydami mieszczących kruchtę i ołtarz[2]. Kaplica posiada małą wieżę zopatrzoną w dzwon. Freski na sklepieniu wykonał Franz Heigel ze Świdnicy, ołtarz natomiast Antoni Dorazil, urodzony w Czechach około 1695 roku. Przybył wraz ze swoim nauczycielem F. M. Brokofem w 1729 roku do Krzeszowa. Przez 30 lat pracował w Krzeszowie. Zmarł tamże 4 maja 1759 roku na tyfus plamisty. Warsztat Dorazila składał się z rzemieślników wykształconych w Pradze[3]. W 1814 roku kościół wyposażono w ambonę. Centrum ołtarza stanowiła gotycka figura św. Anny Samotrzeć (skradziono ją w 1990 roku). W tym też roku zginęły dwie figurki aniołków, lichtarze i rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Na wyposażenie kaplicy składają się nieczynne organy umieszczone na prospekcie organowym, który posiada drewnianą, barokową balustradę. Na czterech ścianach ściętych naroży zawieszone są cztery duże portrety: św. Floriana, św. Antoniego, św. Barbary i św. Jadwigi oraz po trzy małe –portrety 12 apostołów. Są to malowidła barokowe wykonane na desce. Freski pokrywają część ściany za ołtarzem, sklepienie i sufity apsyd. Pierwszy fresk za ołtarzem przedstawia Zesłanie Łaski Uświęcającej na Matkę Boską –Dziecko, której towarzyszą rodzice: św. Anna i św. Joachim. Fresk powyżej ukazuje Zwiastowanie. Trzecie malowidło (sufit apsydy za ołtarzem ) ukazuje Matkę Boską jako dziecko wraz ze św. Anną, czwarte (sufit apsydy przy wejściu ) przedstawia Zaślubiny Maryi przy której stoi św. Anna. Sklepienie sufitu zajmuje fresk (piąty) przedstawiający Wniebowstąpienie Matki Boskiej. Tu również przy Niepokalanej Maryi spotykamy św. Annę. Na tym fresku widnieje podpis autora: F. Heigel 1736 r.[4] Pod koniec lat 20- tych XIX wieku przeprowadzono prace remontowe spowodowane zniszczeniem po uderzeniu pioruna w dniu 12 czerwca 1827 roku. W latach 1935- 1936, przed uroczystością związaną z 200- leciem wzniesienia kaplicy na wniosek proboszcza Guntera Roescha przeprowadzono konserwację obiektu. Pracami kierował Staatshochbaunt ze Świdnicy. W okresie powojennym dewastacji uległy drewniane schody prowadzące zachodnim zboczem góry do wejścia kaplicy. W 2000 roku wykonano elewację ścian zewnętrznych oraz pomalowano drzwi i wieżę.
-----------------
[1] B. Oszczanowska, Studium środowiska kulturowego gminy Stare Bogaczowice, Wrocław 1999, s. 42
[2] K. Kalinowski, Kultura doby baroku, Warszawa 1986, s. 273
[3] K. Kalinowski, Rzeźba barokowa, Warszawa 1986,, s. 148-149[4] K. Kalinowski, Rzeźba barokowa, Warszawa 1986, s. 152
Historia Kaplicy św. Anny
Admin strony: adadmistronparaf68@gmail.com
Kontakt
ADRES
ul. Główna 150
58-312 Stare Bogaczowice
e-mail: kancelaria@parafiastarebogaczowice.pl
Nr konta parafii
Bank PKO BP
57 1020 5095 0000 5102 0075 9753
Copyright© PARAFIA pw. św. Józefa Oblubieńca NMP Stare Bogaczowice
Wszelkie Prawa Zastrzeżone.